Ik ben Lesley Soetbrood Piccardt, het hart achter Black Crow Dakota.

Een zachte ziel met een sterke ruggengraat, gevormd door vallen en opstaan.
Een dromer met beide voeten op de aarde, die haar richting niet vond door sneller te rennen, maar door eindelijk stil te durven staan.

Jarenlang leefde ik vanuit overleving. Ik bewoog mee met wat verwacht werd, paste me aan, hield me staande, terwijl ik diep vanbinnen steeds verder van mezelf afdreef. Depressies kwamen en gingen als golven, periodes van kilte en eenzaamheid wisselden zich af met momenten van schijnbare kracht, maar er was geen echte grond onder mijn voeten.

Ik was bezig mijn hoofd boven water te houden, maar ik voelde niet waar het water eigenlijk vandaan kwam.

Vanuit een burnout naar herstel

Tot mijn lichaam op de rem ging staan. Burn-out. Opnieuw. Harder dan daarvoor.
Alsof het leven zei: nu luisteren. Niet morgen. Niet later. Nu.
En dat deed ik — heel langzaam, bijna onhandig, maar met elke vezel die nog wilde leven.

Ik begon te schrijven. Alles. Ruw, ongefilterd, eerlijk.
Woorden die ik jarenlang had ingeslikt, kwamen op papier.

Zo ontdek­te ik welke emoties werkelijk uit mijn hart kwamen,
en welke stemmen voortkwamen uit kinderwonden, oude pijn, oude overtuigingen.
Stemmen die ooit nodig waren om te overleven,
maar nu mij tegenhielden om te leven.

Ik ging voelen. Niet alleen wat ik dacht, maar wat mijn lichaam deed wanneer ik JA zei terwijl ik eigenlijk NEE voelde.

Onderscheid maken tussen loyaliteit aan anderen en trouw zijn aan jezelf

Ik leerde onderscheid maken tussen angst en intuïtie.
Tussen loyaliteit aan anderen en trouw zijn aan mezelf.
Tussen wie ik was uit gewoonte
en wie ik werd wanneer ik ruimte kreeg.

Dat was mijn ommekeer — geen plots moment van verlichting, maar een zachte, volhardende terugkeer.
Ik nam de regie terug, stap voor stap.
Niet perfect. Soms één stap vooruit, twee achteruit.
Maar wel bewust, eerlijk, steeds dichter bij mijn kern.

En hoe dichter ik bij mezelf kwam, hoe sterker het verlangen werd om dit werk te verdiepen.
Niet alleen voor mijn eigen heling, maar omdat ik voelde dat ik hier iets te brengen heb.

Ik volgde opleidingen tot Soulcoach en Multidimensionaal Energetisch Therapeut,
waar ik leerde werken met energie, bewustzijn en de lagen die achter visible gedrag en emoties verscholen liggen.
Elke module, elke oefening, elke ervaring was opnieuw een laag afpellen.

Ik leerde mezelf kennen in stukken waarvan ik niet wist dat ze bestonden.
En in dat herkennen ontstond acceptatie, verzachting en groei.

Vanuit die reis ontstond Black Crow Dakota.
Niet als bedrijf, maar als belichaming.
Als plek waar vrouwen mogen ademen, landen, voelen.
Waar je niet hoeft te bewijzen dat je sterk bent, maar mag ont-dekken dat kracht soms juist geboren wordt uit kwetsbaarheid.
Waar de weg naar binnen geen eindpunt heeft, maar een thuiskomst is die steeds dieper mag.

Dit is mijn verhaal.
Geen afgerond hoofdstuk, maar een levende reis die ik elke dag verder bewandel — net als jij.

Voelt iets in jou aangeraakt door dit verhaal?
Misschien omdat je jezelf herkent in stukken die ik beschrijf.
Misschien omdat je ook verlangt naar zachtheid, ruimte, heling of thuiskomen in jezelf.
Als dit resoneert, nodig ik je uit om verder te stappen — in jouw tempo.